2.Şans
- Marv
- 8 Kas 2017
- 2 dakikada okunur
“Sabah saat 7:40, Antalya. 13 Ekim. Muaz ile hafif bir kahvaltı yapıp dışarı çıktık. Bisikletin selesine Muaz(oğlumu)’ı oturtup kemerini bağladım. Pedallamaya başladım. Çok sakin bir tempoda sürüyorum, acelem yok. Konuşmaya gittiğim kişi asla kımıldamıyor, zamanla alakalı problemi de yok zaten.. Çok konuşkan biri de sayılmaz artık. Sadece NEDEN sorusuna yanıt aramaya gidiyorum. Şansım varsa birşeyler duyarım. Merhaba Baba..”
O gün kafam darmadağın, biraz nefes almaya ve sağlıklı düşünüp karar vermeye ihtiyacım vardı. Evden bu kez spor yada #muazladoğakeşfi için değil sorularıma yanıt bulmak için çıktım. Bisiklet ile 15 dakika da babamın köyüne vardım. Artık köyü diyorum çünkü artık orası dünya da ki son ve kalıcı mekanı. Pembe bisikletimi köyün içine parkedip Muaz’ı indirdim. Kapının girişinde duran çeşme’yi açması için Muaz’dan yardım istedim bende hortumu babamın yattığı yere getirdim. Beraber güneşten kuruyup çatlamış toprağı suladık. Babamın gömüldüğü gün hariç daha önce babamın mezarı başında daha önce ağlamamıştım..
“Neden baba neden bizi hiç sevmedin! Hoş görmedin! Kızlarım deyip sarılmadın! Her gün sadık bir köpek gibi mezarının başındayız! Neden baba! Neden görmezden geldin bizi! Çok sevdiklerin seni defnetmeye bile gelmedi! Onlardan hiç umudu kesmedin de bizden bir damla bile umudun yokmuydu yoksa! Duygularımızı hissettiklerimizi hiç önemsemedin! Yada önemsediysen bize niye belli etmedin.. Biliyorum bunların hepsinin farkına vardığında çok geçti, ölüyordun.. Birşey söyle.. Ne yapayım.. Herkes için 2. bir şans var mı sence? Yaşasaydın kanatlarının altına mı alırdın yoksa ellerinle yuvama mı koyardın beni? Düşün Merve, baban olsaydı ne derdi? Zaten söylenmesi gereken herşeyi söylemişti sana..
Daha yeni birşeyler duymayı istiyordum ama imkansızdı bu. Bunu bilmeme rağmen yine de bekledim orada.. Bak baba ben senin mezarda yatan bedeninden bile umudum var ümidim var. Biz seni böyle derin sevdik işte.. Herşeye rağmen. Ve bu gerçekten çok zordu.. Herşeye rağmen sevmek, sevebilmek..
-
O gün mezardan ayrılırken gözlerim hala babamın üzerindeydi. Neden sorusu kafamda ölene kadar kalacak.. Ama teşekkür ederim baba dediğin gibi “Az sabır Az sabır herşey olur güzel olur Az sabır” cümleni heybeme koyup geldim yeniden İstanbul’a.
Daha temkinli yürüyoruz Ömer’le.. Daha hassas olmaya çalışıyoruz. İkimizin de 2. Bir şansa ihtiyacı vardı. Muaz’ında bize ihtiyacı var tabi.. Dua edenden Allah razı olsun. Hala dualarınıza ihtiyacımız var. Çünkü 3. Şans diye bir kavram yok dünya da.. Az Sabır
Comentários