Gözlerimi Kapattım ve Açtım

-

-

-Çok mutlu olduğum anları hatırlamaya çalışıyorum.

Babam minik yeşil Chevrolet spark arabamı kırmızı kurdele ile hediye paketi şeklinde süsleyip bana sürpriz yapmıştı. Odamın camından bakınca çok mutlu olmuştum. Arabaya değil bana değer verip bu kadar uğraşması beni çok mutlu etmişti. Zira annemin babamın arabasını sabah namazından sonra alıp kaçırırdım küçükken.. Hali hazırda arabada kullanıyordum zaten ama üniversiteye giderken evim metroya çok uzaktı herhangi bir toplu taşıma da yoktu uzun uzun yürürdüm metroya kadar. Hatta yürümekten ayakkabılar ayağıma vurup kanatırdı ayağımı.. Babam daha fazla yürümeyeyim diye almıştı arabayı..

-

-

-Çok özlüyorum.

-

-

-Gözümü kapatıyorum. Hatırlamaya çalışıyorum. Mutlu..

-

-

-

-Annem çok istediğim PS4 ü aldığı gün. Gerçi ps4 oyun konsolu almıştı cihazın kendisini almamıştı😅 Bu değil mi ya istediğin diye de çıkışmıştı. Olsun yine de mutlu olmuştum. Teşekkür ederim anne..

-

-

-

-Kapattım düşünüyorum..

-

-Başakşehirde cadde 🏁 yarışlarına katıldığım zaman ki andrenalin de çok mutlu ederdi beni. Drift yapılan bir arabanın içinde olmakta.. Yanık lastik kokusu da, kahve kokusu da..

-

-

-Medreseye gittiğim dönemler. Gündüz sabi okulunun öğretmenliğini yapıyordum akşam da ben öğrenci oluyordum. Sessizce ezber yaptığım, kırık manalı ilmihali çözmeye çalıştığım, Osmanlıca tecvidin derinliklerinde boğulduğum zamanlar özgür ve huzurluydu..

-

-

-Üniversiteye giderken her sabah aynı caddeden yürüyüp, aynı köşe başında ki amcadan simit alıp, Akdeniz caddesinde ki Seyran Pastanesinde çay ☕️ içip Yen'i Şafak gazetesini okuyarak tek başıma geçirdiğim sakin ve güzel dakikalar..

-

-

-Ailece yaptığımız sabah kahvaltıları.. Gülmeyin valla evlenince en sıkıntılı ev halini bile özlüyor insan..

-Ömer'le yaptığımız Kamp.. Rüya gibi bir yerdi.. odun ateşi, rengarenk Işık'lar, yıldızlar, ağaç evden kütüphane, ormanın ortasında bilardo masası.. Daha fazla detay görmek istersen tık tık http://oludenizdogakamp.com.tr/

-Oğlum Muaz. Her detayı mutluluk.. Yorucu ve zor ama mutluluk.. Evlat çünkü.. Annelik belki de.

-

-Açıyorum gözlerimi.. Gerçekleri yazmaya karar verdiğimden beri yazı rotam çok değişti. Yeterince hazır olduğumda son gerçeklerimi de yazacağım. Çok sevdiğim bir ahiretlik dostuma bloğum hakkında soru sorduğumda; "senin hayal gücün çok geniş mutlaka başarılı olursun" demişti. Hayal gücümle kurgulanmış hikayeler yazmıyorum. Sadece Gerçekler. Gerçeklerim.

Ve senin içinde buradan alınacak birşeyler varsa lütfen çekinme!